چند برداشت از برد خانگی ایرانجوان

ایرانجوان بوشهر در پایان هفته دهم لیگ دو با به ثمر رساندن ۱۳ گل نشان داده برای فوتبال هجومی ابزارهای متفاوتی دارد و شاید مهدی قنبری سرمربی انها بیش از هر فرد دیگری بابت یارگیری ابتدای فصلش خوشحال باشد.تیمی که هجومی بازی میکند و در بازی های خانگی اکثر تیمها را به لاک دفاعی میبرد ،می تواند حرفهای زیادی برای گفتن داشته باشد!

ایرانجوان مقابل شهدای بابلسر که صابر میرقربانی گوش راست سرعتی سالهای نه چندان دور تیمهای نفت آبادان و مس کرمان را روی نیمکت داشت ابتدا با سیستم چهار /چهار / دو به شیوه لوزی بازی کرد که در نیمه اول این ریسک تهاجمی کادر فنی بازی هجومی را در دستور کار داشت ، قنبری به عنوان تنها هافبک دفاعی تیم بوشهری کار به مراتب سخت تری نسبت به بازی های گذشته داشت اما در نیمه دوم با تعویض ها و جا به جایی که انجام گرفت ظفریان به میانه میدان امد،احمد شاهی دونده نبض بازی را در دست گرفت تا توان پاسکاری و ایجاد مثلثها روند بازی را عوض کند.گل اول که روی حرکت تکنیکی پولادی و خطا بر روی او و البته نبوغ ذاتی قنبری روی ضربه کاشته بدست آمد اما گلهای دوم و سوم بدون تردید روی کارهای تمرین شده عیار فنی ایرانجوان را بالا برد.

توپی که پولادی جوان و تکنیکی به احمد شاهی داد و بازیکن خورموجی ایرانجوان بار دیگر پولادی را صاحب توپ کرد ، چپ پای ایرانجوانی ها با ارسالی دقیق کاظمیان مدافع راست تیمش را در حمله صاحب توپ کرد و ارسال کاظمیان با ضربه فنی دهقانی گل دوم بوشهری ها را ثبت کرد.نحوه انتقال توپ از دفاع به هافبک و شوک مثبت پولادی در راه انداختن مدافع ۳۵ ساله تیمش نشان از یک وحدت تاکتیکی در ایرانجوان را می دهد.گل سوم هم با ارسال قنبری که با امدن ظفریان در میانه میدان آزادی عمل بیشتری گرفت و  ضربه سر مدافع راست پیش تاخته و با تجربه ایرانجوان همراه شد تا یک نکته مهم برای هواداران ایرانجوان مشخص شود :توان تیم انها در کناره های زمین می تواند هر حریفی را دچار مشکل کند.