مهدی طارمی؛ یعنی تلاش – یعنی گلزنی

مهدی طارمی بر خلاف تصور در بازی با کامبوج از ابتدا در ترکیب تیم ملی قرار گرفت. این در حالی بود که زوج او سردار آزمون برای بازی با عراق استراحت می کرد.

بدون شک اسکوچیچ نمی خواست حریف را دست کم بگیرد و به همه ی نفرات اصلی استراحت دهد و در این بین نوبت به بازیکنانی رسید که در مصاف با کامبوج هم اشتیاق بازی داشتند که یکی از آنها مهدی طارمی بود.  تلاش وی برای رسیدن به گل در جریان بازی همانند دیدار با بحرین بود و بالاخره در یکی از صحنه ها توانست به زیبایی هر چه تمامتر دروازه ی حریف را باز کند. علیرضا جهانبخش روی یک پاس پشت دفاع مهدی طارمی را صاحب توپ کرد و این مهاجم هم با پای موافق سد ایجاد کرد تا بازیکن حریف به توپ نزدیک نشود و در ادامه با پای غیر تخصصی شوت عالی به سمت دروازه ی حریف روانه کرد که از دست دروازه بان کاری بر نمی آمد جدا از اینکه تنها توپ را تعقیب کند. به نوعی می شود گفت این گل از نظر کار ترکیبی و هم چنین شکل به ثمر رسیدن زیباترین گل تیم ملی بود.

مهدی طارمی را می توان در تلاش معنی کرد. و شاید هم در گلزنی. موثرترین بازیکن پورتو در فصلی که گذشت در بازی با کامبوج می توانست زننده ی گل های بیشتری باشد اما برخی از ضربات او اگر چه در چارچوب بود اما درست به جایی زده شد که دروازه بان تیم کامبوج حضور داشت و این نشان می دهد مهدی طارمی برای اینکه تبدیل به مهاجم بهتری شود هم چنان باید ضربات در چارچوب را تمرین کند که قطعا این کار را انجام خواهد داد. به این خاطر که فوتبالیست حرفه ای همواره باید برای بهتر شدن تلاش کند  و جایی از پیشرفت باز می ماند که تصور کند به مهاجم کاملی تبدیل شده است و دیگر نیاز به تمرین و تلاش برای بهتر شدن ندارد.

اشتیاق مهدی طارمی در بازی با کامبوج برای رسیدن به گل نشان از حرفه ای گری او دارد که می تواند در ادامه ی مسیر به او برای تبدیل شدن به یک مهاجم بهتر و حضور در تیم های بزرگ تر باشگاهی کمک کند.