یادداشت روز: مینی کمپ اسکوچیج و یک بازیکن شایسته که دیده نشد!

وقتی در اولین روزهای ماه شهریور اسامی تیم ملی فوتبال ایران منتشر شد ،نامهای جدید در غیاب لژیونرهای صاحب نام، نظرها را به خود جلب کرد.

اسکوچیچ سرمربی تیم ملی ایران وقتی دید فعلا نمیتواند بازیکنان شاغل در لیگهای معتبر و کشورهای عربی را دعوت کند دست نیاز به سوی بازیکنان لیگ برتری دراز کرد تا حداقل این مینی کمپ با تعداد بازیکنان بیشتری برگزار شود.مربیان تیمهای مختلف از باشگاههای آماتور تا تیم ملی همیشه در انتخاب بازیکنان سلیقه های مختلف را دارند که تمجید ها و انتقادها در این مورد همیشه به رشته تحریر درآمده است.

به لیست اسامی که نگاه کنید از بازیکن با ده بازی لیگ برتری دعوت شده مشاهده میکنید تا نیمکت نشین در باشگاههای بزرگ اما در این میان گاها پیش می آید که برخی بازیکنان کم نام و نشان که اهل حاشیه و کارهای نامتعارف نیستند در سایه باقی میمانند و دیده نمی شوند.

حسین پورامینی یکی از همان بازیکنان در سایه فوتبال ایران است که حالا در آستانه ۳۰ سالگی و در عین شایستگی دیده نمی شود ! شاید برخی سوال کنند پورامینی چرا باید در لیست منتخب اسکوچیچ حتی برای همین مینی کمپ قرار بگیرند ولی اگر بخواهیم با انصاف و منطق نگاه منطقی به این چهره خجالتی و آرام لیگ برتر انداخته باشیم باید این نکات را در نظر بگیریم که هافبک دو فصل اخیر پیکانی ها با بیشترین حضور در ترکیب و آمار بالای توپ گیری در میانه میدان این تیم صنعتی یکی از شایسته ها بوده که شاید اگر در تیمی صاحب تماشاگر و دارای شرایط خاص مثل باشگاه صنعتی یا صاحب روابط بهتر در فوتبال ایران بازی میکرد ،خیلی بیشتر از پیکان به چشم آمده بود!

محمد کریمی در سپاهان،یا زنده روح در گل گهر ،نیک نفس و احمدزاده در فولاد خیلی شرایط بهتری از لحاظ فنی نسبت به حسین پورامینی ندارند چه بسا که هافبک دشتستانی پیکان از خیلی لحاظ برتری های فنی در مقایسه با آنها دارد.شاید پورامینی در تیمهای صنعتی یا سرخابی بازی میکرد مربی تیم ملی بازی های او را زیر نظر میگرفت و حق او را هم میداد اما فوتبال ایران انگار بازیکنان زحمتکش و دونده که در فضای مجازی و رسانه ای دنبال رنگ و لعاب های معمول نیستند را دوست ندارد!