بدرقه با شکوه آقا کریم فوتبال بوشهر

عصر گرم روز دوشنبه که حتی آسمان تیر ماه ۹۶ هم کپ کرده و شرجی نفس هر بوشهری را در ان ساعت به شماره می اندازد
نویسنده : فاضل قنبرپور/ روزنامه پیام عسلویه
سرازیری معروف محله شنبدی را باید بدون شتاب پایین بروی تا برای همراهی و بدرقه رفیق و ادم خوب شهر بوشهر با دیگران همراه شوی!
چه خبر است محله شنبدی !گویی غوغایی است اما هیچ کس دم نمیزند و نفس ها به شماره افتاده اما اینبار نه از گرما بلکه از غمبار بودن ماجرایی دنباله دار برای بدرقه یکی از بهترین مربیان فوتبال پایه این شهر که بیش از چهار دهه برای جوانان تیمهای مختلف زحمت کشید.
آری آقا کریم فوتبال بوشهر را باید بدرقه کنیم تا جایگاه ابدی بهشت صادق ،حالی نیست و احوالی نمی شود پرسید.رفقا یک به یک می آیند ،اکثر شاگردانش که در بوشهر حضور داشتند چه انهایی که هنوز بازی می کنند چه آنهایی که سالهاست کفش ها اویخته اند.انبوهی از پیشکسوتان با مرام ،خانواده و دوستان ،هم محله های قدیمی و خلاصه کلی آدم برای بدرقه با شکوه یکی از ناب ترین و بهترین مربیان فوتبال در رده پایه استان بوشهر راهی مسجد قدیمی و تاریخی شنبدی شده اند.
دل خیلی ها تاب نمی اورد و اشکها جاری می شود ،نوشتن هم سخت شده اما باید نوشت ،به دنبال مدیحه سرایی نیستم و البته که سوادش را هم ندارم اما برای دلم و برای مظلومیت کریم تاجدینی باید بنویسم .آقا کریم قصه این فوتبال هم رفت تا رفیق فابریک و هم محله ای قدیمی خود را در ان دنیا تنها نگذاشته باشد.روز مرگ زنده یاد ناصر خرسند را همواره به یاد دارم،آقا کریم فریاد می زد و اشک میریخت بعد ناصر چه کنم؟ حالا یکی جواب ما را بدهد؟ بعد رفتن تو چکار کنیم مرد؟ این فوتبال همان شعر شیرینی که تو و امثال تو را عاشقانه سالها نگه داشت و با کمترین و به عبارتی بدون هیچ دریافت مالی کار کردید و بازیکن تاپ تحویل این فوتبال دادید…
حالا دیگر این شهر ناصر خرسند ندارد،خسرو میانلویی سالهاست در خاک خفته،کریم تاجدینی هم راهی دیار باقی شد،کاش دلبری این فوتبال زودتر تمام شود و عزیزان ما را نگیرد.لابد می پرسید چرا؟این فوتبال حرص دارد،جوش دارد،سختی دارد،بی معرفتی دارد،کم محلی دارد،به تازگی کاسبکار دارد اما عاشق و شیدای کار و زحمت هم دارد ،نمونه اش همین آقای تاجدینی بود.
این دوشنبه با همه دوشنبه های دنیا فرق داشت،یک شهر در فراق کریم تاجدینی مربی تیمهایی نظیر ایرانجوان،افسر ،آموزشگاهی در رده های مختلف و تیمهای دانشجویی دانشگاه های مختلف ،در ماتم نشسته و این را هم مطئمن است که تا چند دهه آینده امثال ناصر خرسند و کریم تاجدینی را به خود نمیبیند.
کریم تاجدینی در حالی چشم از جهان فرو بست که هیچگاه اطرافیان خود را آزار و اذیت نکرد و همواره با خوشرویی فراوان با شاگردان و دوستانش رفتار کرد.هیچ کس از وی دلخور نبود چرا که مردم داری نمود و دلها را بدست آورد نه میزی خواست و نه پستی طلب کرد.
روحش شاد و یادش گرامی باد