خوش‌شانسی و اقتدار پسران خورشید؛ جام‌ جم

وقتی از پارس جنوبی جم می‌نویسی همه از شگفتی می‌گویند. همه از یک اتفاق غافلگیرانه می‌گویند. کدام غافلگیری؟ کدام شگفتی؟ شاید شگفتی در تمام این‌ سال‌ها رقم خورده. در تمام این سال‌ها که فوتبال جنوب آقایی نکرده. صدرنشین نبوده. بالانشین نبوده. بالانشینی که شگفتی نیست. وقتی پای جنوب در میان باشد. فرقی ندارد از کدام بخش و کدام شهرش می‌گویی. از خوزستان حرف می‌زنی یا از آبادان یا از بوشهر. همه از یک هوا تنفس می‌‌کنند. همه یک جور زندگی می‌کنند. اینجاست که شگفتی رقم می‌خورد. غافلگیری همین‌جاست. در این که نفس می‌کشند در این که زندگی می‌کنند. وگرنه صدرنشینی که غافلگیری ندارد.

حالا صدرنشینی شاگردان تارتار از یک اتفاق نصفه و نیمه موقت عبور کرده و کمی جدی‌تر شده است. آن‌هایی که منتظر بودند که این صدرنشینی در هفته سوم و چهارم و پنجم تمام شود حالا دیگر با رد کردن هفته هشتم با تاکید از موقتی بودن صحبت نمی‌کنند. حالا همه چی جدی‌تر شده و دائمی‌تر.

اگر بگوییم قهرمانی پارس جنوبی دیگر کسی نمی‌خندد. با تعجب هم نگاه نمی‌کند. حالا دیگر کنار هم نشستن واژه قهرمان و پارس جنوبی کمی مانوس‌تر شده است. اگرچه فاصله تا پایان فصل خیلی زیاد است. راه دور است و سخت. پر از سنگلاخ است و چاله. با این حال امید هست. اگر کسی قرار باشد راه رفتن در زمین سنگلاخ و چاله دار را بلد باشد چه تیمی بهتر از همین پارس.

قهرمانی یک تیم در لیگ برتر ایران همیشه یک فرمول تقریبا ثابت داشته است. تیمی قهرمان شده که از نظر فنی سطح قابل قبولی داشته. آماده و سرحال بوده و در کنار آن شانس هم به نوعی در خدمت این تیم بوده است. شانسی که خود را به شکل‌های مختلف نشان داده است. از ضربات عجیب و غریبی که وارد دروازه شده تا شانس‌های داوری و بدبیاری حریفان. امسال هم این فرمول در حال پیاده شدن است. پارس جم تیمی بسیار قوی سرحال و‌ آماده است. تیم خوش‌شانسی هم هست. این که مقابل پدیده در دقایق ابتدایی حریف گل‌به خودی می‌زند، داور پنالتی دقیقه ۹۶ را می‌بیند و قبل از سوت پایان بازی برای پارس سوت می‌زند. مهم‌تر از همه پرسپولیس به عنوان جدی‌ترین و شاید تنها رقیب سرسخت قهرمانی روزهای سختی را می‌گذراند. روزهایی که می‌تواند از این سخت‌تر هم شود. همه این نشانه‌ها می‌گوید که جام، رویی از خود را به پارسی‌ها نشان داده است. بقیه مسیر بستگی به آنها دارد. به این که با همین فرمان که آمده‌اند پیش بروند و جنوبی بجنگند و جنوبی بازی کنند و جنوبی صدرنشین بمانند.

اگرچه حتی قهرمانی و حتی جام هم دردی از دردشان دوا نمی‌کند. فرقی به حال فوتبالشان ندارد. مگر به حال خوزستان داشت بعد از قهرمانی استقلالشان؟ مگر به حال خوزستان داشت بعد از قهرمانی فولادشان؟ حال فوتبال آنها با این جام‌ها عوض نمی‌شود، بهتر نمی‌شود اما حال خودشان چرا. اگر هوایشان عوض نمی‌شود خدا کند حداقل حالشان عوض شود. آنها از جم هستند. جم شهر کوه پردیس است. کوهی که نزدیک‌ترین نقطه دنیا به خورشید است چون بالاترین ارتفاع در نزدیکی خط استوا را دارد. آنها باید از جم باشند و از جم بمانند. آنها نه دورتموند ایران هستند نه لستر ایران. آنها پارس جنوبی جم ایران هستند. باید نزدیک‌ خورشید بمانند در بالاترین نقطه.

نیلوفر کنگرانی/ سایت نود