بوشهر و جام جهانی / یادداشت از علی مرادی

بوشهر و جام جهانی

✍🏻علی مرادی

اگرمبدأ ورود فوتبال به ایران توسط انگلیسیها، شهر بوشهر باشد شاید بتوان اینگونه تصویرسازی کرد.

هنگامی که انگلیسیها در اوقات فراغت به بازی فوتبال مشغول می شدند مردمی که در همان نزدیکی بودند در گوشه و کناری به تماشا می ایستادند، شاید هم دفعات بعدی تعدادی از این تماشاچیان نیز به بازی گرفته می شدند.
یا با مشاهده دقیق و بخاطر سپردن آن به محله خود رفته و آنچه را که دیده بودند مدل سازی می کردند تا اینکه جاذبه فوتبال از کوچه پس کوچه های شهر و زمینهای خاکی بوشهر به سرتاسر ایران می رسد………..

و بعدها از دل کوچه ها و زمینهای خاکی بوشهر استعدادهای نابی جوانه زد که اکثرآنها هیچوقت دیده نشدند اما پا پس نکشیدند و ادامه دادند.

تا اینکه در اولین حضور ایران درجام جهانی، بوشهریها هم یک مسافر فوتبالی بنام محمود ابراهیم زاده داشتند اما متاسفانه جایی در ترکیب اصلی نیافت.

دومین مسافر فوتبالی بوشهریها در جام جهانی حسین ماهینی بود که علیرغم امیدواری و شایستگی بسیار شانسی برای ورود به میدان نیافت و عدم حضورش در جام جهانی روسیه حاصل نقش آچارفرانسه ای بود که درپرسپولیس بازی کرد.

اما حکایت این نفر سوم متفاوت است مهدی طارمی از همین شهر بوشهر خود را به فوتبال ایران معرفی کرد و با ورود به پرسپولیس خود را به سطح اول فوتبال ایران تحمیل کرد تا کیروش چاره ای جز انتخابش برای تیم ملی نداشته باشد

این نکته را نیز نباید نادیده گرفت که مربی باشگاهی(برانکو) و ملی(کیروش) او هر دو از مربیان کاربلد اروپایی بودند اگر برخی مربیان وطنی مربی او، در پرسپولیس و تیم ملی بودند شاید سرنوشت به گونه ای دیگر بود

بازی گرفتن او در پست غیر تخصصی هم جلوی انگیزه او را نگرفت تا با گل خود در بازی با ازبکستان قطعیت صعود را دوچندان کرد و کیروش را آنچنان شاد شاد نمود.

لحظه لحظه انتظار برای آغاز جام جهانی یکطرف و دیدن مهدی طارمی در ترکیب تیم ملی هم یکطرف، خصوصاً اینکه دیدن او در ترکیب اصلی تیم ملی برای ما دیگر یک رویاء نیست با این امید که بدشانسی سراغ او و لحظه پایان انتظار ما نیاید.

انتظار و رویای دیدن یک فوتبالیست بوشهری در جام جهانی تاریخچه ای دارد به اندازه سالهایی که در بوشهر همه با فوتبال زندگی کردند، از زمینهای خاکی تا آسفالت.

انتظارمردمانی که با تعصب و نجابت این میراث جاودان را جان دادند و جان بخشیدند

انتظاربازیکنانی که هیچوقت رسانه ای برای دیده شدن نداشتند اما نسل به نسل ادامه دادند

انتظار آن مردمی که برای مانایی فوتبال شهر از جان مال خود هم می گذشتند

انتظار مادرانی که هیچوقت نتوانستند بازی فرزندان خود را ببیند اما تکیه گاهی بس استواربودند

ای کاش خدا این انتظار و رویای صعود به مرحله بالاتر را با گل مهدی طارمی محقق کند تا فریاد شکرگذاری او از سرزمین یخی روسها درآسمان گرم بوشهر شادی آفرینی کند

آنوقت طلبکار شورای شهر و شهردار بوشهر می شویم تا تندیس مهدی طارمی را بعنوان اسطوره تاریخساز فوتبال ایران و شهر بوشهردرکنارساحل نصب کند.