در این هیاهوی مطلق برد رسانه ای قرن، اگر نبود همین امواج نیمه جان صدا و سیمای بوشهر و تلاش بی منت رسانه های محلی، رنگ زرد طلایی تیم پارس جنوبی، برای خیلی ها امروز در «جم» زرد کاهی هم نبود.

آن گاه که تیتر یک نشریه ی «نسیم جم» از شی تل تا آزادگان شد و از آزادگان تا لیگ برتر برای تان نوشتیم، باور کنید ترسمان از این روزها هم بود که بنویسیم. چرا که باور داشتیم فوتبال، ورزش بی رحمی است و ثانیه ها هم در تلخ و شیرینی هایش تغییر ایجاد می کنند.

شاید بعد از فروکش گرما و هیجان جام جهانی، خیلی ها بر این باور رسیده باشند که این جادوی فوتبال، فقط مستطیل سبز نیست و بیش از یازده نفر که مستقیم در آن نقش دارند، میلیون ها یازده نفر دیگر هم با آن زنده اند و با آمدن پارس جنوبی به «جم»، حتی کودکی ۶ ساله نیز چشم به آن تغییرات بنیادین از وجود فوتبال داشت. ولی چه شده که فوتبال برای «جم» همان مستطیل سبز است و آن نود دقیقه پر استرس؟ نمی دانم.!

«حمید رضا صدر» در جایی گفته است: بر خلاف ایتالیا و اسپانیا در ایران، هواداراها در فوتبال نقشی ندارند. وی معتقد است: سیاست های فوتبال ایران تماشاگران را از آن مدل طرفداری که وجود داشت دور کرده و الان نه مدل ایرانی سابق حاکم است و نه مدل فرنگی اش وجود دارد.

ما نیز در خصوص نوع طرفدار خواهی حاکم در تیم پارس جنوبی جم، معتقدیم، مسئولین تیم با احساس هواداران بازی می کنند. دلیلش هم اینکه، کمتر از یک هفته مانده به رقابت های لیگ برتر هیجدهم، هواداران برای تیم داران کم اهمیت اند و تا کنون نه خبری از جشن پیراهن است و نه برنامه ای برای معرفی بازیکن و نه تمرینی در «جم».

این اتفاق ها در حالی رقم می خورد که یووه ایتالیایی، کریس پرتغالی را برای قرارداد به شهر «تورین» می کشد و نساجی با آن بضاعتش سایپا را برای دیدار تدارکاتی به قائم شهر ولی چه شده «تارتار» که همواره دست نیازش به سوی هواداران دراز بود، با فاصله ی یک هفته ای از لیگ هنوز قدمی به «جم» نگذاشته و حتی در یک رسانه ای استانی ظاهر نشده است؟ چه شده است که او و تیمش هفته هاست، کنگر خورده و در تهران لنگر انداخته اند؟

«محمدرضا مهرآیین» نویسنده ی کتاب «جامعه شناسی ورزش» درباره ی تاثیر فوتبال بر ساختارهای اجتماعی و همچنین اثر ساختارهای اجتماعی بر فوتبال معتقد است: ورزش یکی از ابزارهای مهمی است که باعث استحکام ساختارهای اجتماعی می شود؛ همچنین می تواند ارزش ها و فرهنگ را تقویت کند.

در این بین ما معتقدیم، «جم» با داشته های پیشین خود، قبل از فوتبال نیز معرف حضور خیلی ها بود ولی چرا بعد از دو سال حضور این تیم در «جم»، این شهرستان هنوز احساس مالکیتی بر آن ندارد؟ و با این گفته هم باوریم که بی شک مباحث مادی و سوداگری در فوتبال به این مهم لطمه وارد کرده و نیاز به آسیب شناسی دارد!

نویسنده کتاب «جامعه شناسی ورزش» درباره ی نقش فوتبال در دنیای مدرن می گوید: جامعه ی مدرن با خود ارزش های مدرن می آورد؛ فوتبال ورزشی است که به فرآیند «مدرنیسم» چسبیده و نمی توان آن را از دنیای مدرن جدا کرد. امروزه فوتبال بخشی از زندگی مدرن شده است. امروزه برخی از آمارها نشان می دهند در دنیا نزدیک به ۶۰۰ تا۷۰۰میلیون نفر از فوتبال نان می خورند و این نشانگر آن است که فوتبال تبدیل به صنعت شده است.

در اینکه فوتبال یک کالا و صنعت اقتصادی است شکی نیست ولی جای طرح این سوال است که از این صنعت به جز شور و نشاط اجتماعی چه چیزی تا کنون به «جم» رسیده است؟ شهرستان چه میزان از این صنعت، درآمد کسب کرده است؟ در حالی که بر این باوریم، پارس جنوبی جم فرصتی مناسب است و باید از دیگر خصایص ذاتی ارمغان آن یعنی فوتبال در جهت توسعه ی دیارمان از آن بهره برد.

*مدیرمسئول هفته نامه «نسیم جم»