آرزوهای بر باد رفته ایرانجوان/ یادداشت: عبدالرسول حیدری

دو شعار و خواسته می تواند این آقایان را مثل سال قبل تا پایان مسابقات حفظ و نگهداری نماید تا به گردش و ایرانگردی حود! با این تیم ادامه دهند و کسب اعتبار نمایند. یکی «پول هایی که خرج کرده ایم را بهمان پس بدهید تا برویم» که کسی حاضر نیست این شرایط را بپذیرد مگر اینکه با اعتراض هواداران روبرو گردند که آن را با حاج جعفر پورکبگانی تجربه کرده ایم و شاهد بودیم کسانی که از حامیان اصلی حاجی بودند و می گفتند که ما بدون اجازه ایشان آب نمی خوریم و امروز…

این رویداد برای ما بسیار قابل احترام است، اما افسوس که در انتخابشان آن روز احساسی عمل نمودند و  امروز بابت آن تاوان  سنگینی پرداخت می کنند.

دوم بگویند «تیمی که توسط تعدادی بازیکن جوان و آینده دار و بومی در آغاز بسته  شده است به ما ربطی ندارد» هرچند تغییرات فراوانی در تیم به ویزه در بین بازیکنان  بوجود آورده اند و افراد فنی زیادی از با تجربه و بدون تجربه،آزمایش شده و نشده و چهرهای تکراری و شکست خورده به تیم فرا خوانند و مهم تر اینکه به اصرار بعضی از فرصت طلبان و بدون مطالعه و کارشناسی مربی انتخاب نمودند بنام محمد نوازی که از هیچ کارنامه موفقی در مربیگری بر خوردار نمی باشد.

آن روز در مقابل هم نشستند و از آینده و رویاها و وعد ها و قول های شیرین و صعود تیم سخن گفتند، اما چون رویاها همه نقش بر آب شد امروز یکی از مخالفین نوازی شده اند تا از قافله معترضین نامبرده باز نمانند، شاید هم این آقایان همین امروز برای حفظ جمعشان و ادامه سفر به دور ایران با تیم قربانی بعدی هم بر گزیده باشند.

آن روز این تصمیمات را گرفتند نه برای تحول و ترقی و پیشرفت بلکه برای بستن دهان هواداران و بیشتر برای ماندن و گشت و گذار بعضی از این افراد در کشور با هزینه باشگاه. باشگاهی که هرگز از یک هیات مدیره توانمند و مقتدر و دلسوز بر خوردار نبوده که بتواند در برابر این چنین تصمیمات غیرکارشناسی از خود ایستادگی نشان بدهد.

هیات مدیرایی که  برخی از آنها بر اساس موقعیت شخصی خودشان و بستگانشان حرف می زنند و تصمیم می گیرند نه برای نجات و سربلندی باشگاه. هیات مدیره ای که بعضی ار آنها ثانیه ای هم به حرف خود پایبند نیستند و باشگاه را فدای خواسته و موقعیت شخصی خود و فامیل می کنند تا امروز ایرانجوان بوشهر محلی بشود برای تاخت و تاز برخی از راه رسیده ها و آدم های پنهان و ریا کار.

کسانی که سوار بر شانه این باشگاه کهن مدت ها است به ایرانگردی و تفریح می پردازند و مراحل سقوط را در تیم بزرگسالان و تیم های پایه یکی پس از دیگری  طی می کنند و خم به ابرو نمی آورند.

سال ها است که آرزوهای هواداران و علاقمندان به این باشگاه به دست عده ای غیر ایران جوانی و بدون دلسوزی و کارآمدی به یاس و نا امبدی تبدیل می شود، کسانی که زبان فوتبال را نمی دانستند ولی مهم ترین پست های باشگاهی را از طریق فامیل و رابطه و… بدست گرفتند تا با حضورشان نابودی این تیم قدیمی را سرعت بیشتری بخشند. افرادی بی تجربه اما پر مدعا که تخصص شان در سقوط و تنزل تیم و گزافه گویی است و طرد نمودن ایران جوانی های اصیل.

سال ها است که آرزوهای هواداران واقعی ایران جوان زیر آوار تفکرات عده ای لجباز و خود خواه، نابخرد و کسانی که برای رسیدن به ایران جوان و ماندن در این تیم همه را دور می زنند باقی مانده است، آرزوهایی که دلال فوتبال در سایه بی خیالی هیات فوتبال و ضعف شدید بعضی از مدیران بر باد رفت.

آقای علی وزیری مدیرعامل باشگاه ایرانجوان؛ در مطالب قبلی نیز گفته شد که ایران جوان با این افراد نمی توانند پایان خوشی را برای هواداران و فوتبال استان رقم بزنند، اما نپذیرفتید و آن را جدی نگرفتید. باز هم می گوییم که ما اصلا دوست نداریم این اتفاق تلخ را دوباره جنابعالی بخواهید تجربه نمایید ولی شاید امسال هم با بعضی از همین ادم ها که شما را محاصره کرده اند و وعده رفتن به لیگ یک و لیگ برتر را می دهند ولی به لیگ سه سقوط کنید که امیدواریم این اتفاق رخ ندهد و فدراسیون فوتبال به داد ما برسد و یکی دیگر از تیم ها را حذف نماید تا چند سالی دیگر در لیگ دو بماند و بدهکاری آن افزون تر گردد!

آقای وزیری؛ اینها دوستان شما و ایران جوان نیستند، آمده اند که تا پایان بازی ها با پول باشگاه بمانند و بگردند و… اما مقصر اصلی آوردن این حضرات بدون ارزیابی و سخت گیری به ایران جوان شما می باشید، در صورتیکه می توانستید با تجربه از حضورتان در سال گذشته و با شناخت بر روی افراد و مشاوره با اشخاص دلسوز و باصداقت منطقی تر تصمیم بگیرید و بهتر و شاسته تر انتخاب نمایید، این یک حقیقت است. این باشگاه و خود را قربانی برخی از اشحاص نکنید که فقط برای ماندن و نه خدمت کردن در کنار شما ایستاده اند و مرتب شعار می دهند و نطق می کنند.