گفتگو با مسعود کاوئیان از هما تا شاهین +عکس

گفتگو از رضا سیاهوشی

بدون اغراق باید گفت که یکی از بهترین های ورزش و فوتبال بوشهر مسعود خان کاوه ئیان بازیکن با اخلاق دیروز و پیشکسوت بامرام امروز می باشد که به نوعی نماد اخلاق ، ادب ، متانت ، مهربانی و پهلوانی در مستطیل سبز و زندگی بوده و بخاطر همین ویژگی های خوب و انسانی همیشه محبوب و از احترام خاصی برخوردار می باشد.

وی متولد فروردین سال ۱۳۴۱ در محله سنگی می باشد و دارای ۴ برادر فوتبالی به نام : مجید ، حمید ، ناصر و منصور می باشد که آنان نیز مانند مسعود همه با اخلاق و از بازیکنان خیلی خوب فوتبال بوشهر بودند.

✔️ و اما ماجرای زندگی ورزشی این پیشکسوت با اخلاق از زبان خودش:

«از دوران کودکی علاقه وافری به دروازه بانی داشتم و همراه عموزاده هایم ( اصغر و اکبر ) که همگی تقریبا در رده سنی نزدیک بهم بودیم ، هر روز در حیاط منزل پدربزرگم گل کوچک بازی میکردیم و بعد از اتمام بازی هم مرتب تمرین گلری انجام می دادم تا اینکه کم کم و در سن نوجوانی با منصور برادرم و پسر عمو هایم که با هم بزرگ شده و بسیار صمیمی بودیم در مرکز محله تیمی به نام «هما » تشکیل دادیم.
هرچند قد نسبتا کوتاهی داشتم اما بخاطر علاقه ای که به گلری داشتم دروازه بان تیم هما شدم . ضمن اینکه تیم اصلی و بزرگسال محله هم تیمی به نام « گارد » بود که بعد به « دارایی » تغییر نام داد.

سپس در سال ۵۶ بنا به درخواست حاج مجید ( برادر بزرگترم ) به تیم امید سنگی ملحق شدم و تا سال ۶۳ دروازه بان اول تیم آن تیم بودم . خاطرات خوب و شیرین آن دوران و زحمات مربی ارزشمندم استاد احمد بادساز ، کاپیتان محمدرضا بندامیری ، برادرانم و دیگر همبازیانم هرگز از یاد نخواهم برد .

✔️ ورود به تیم شاهین و خداحافظی از فوتبال؛

«چون خیلی به شاهین علاقه داشتم ، تصمیم گرفتم که به تیم محبوبم بروم ، ضمن اینکه در آن مقطع تیم شاهین هم دروازه بان نداشت و از « استاد هوشنگ خان ثابت » در درون دروازه استفاده میکرد . روزی بعد از ظهر با چند نفر از دوستان شاهینی که از قبل هماهنگی این دیدار انجام داده بودند ، خدمت زنده یاد «احمد خان تورانی » رسیدم که اجازه ورود برایم صادر فرمایند.
جالب اینجاست باتوجه به اینکه نیاز مبرم به دروازبان داشتند و من هم جوان و آماده بودم ، اما آن بزرگوار متانت به خرج دادند و فرمودند :« ما بسیار خوشحال میشویم که در خدمتت باشیم ولی برو خوب فکر کن و هروقت تصمیم نهایی گرفتی در باشگاه به رویت باز می باشد.»
بعد از گذشت چهارروز رفتم خدمتش و گفتم دوست دارم عضو باشگاه شوم و ایشان هم با عزت و احترام مرا پذیرفتند و در نقل انتقالات سال ۶۴ به عضویت تیم محبوبم درآمدم و تا پایان سال ۷۲ با افتخار در خدمت تیم شاهین بودم.»
در آخر هم با افسوس از وضعیت فعلی تیم شاهین میگویید : دیگر آن روزهای به یاد ماندنی گذشت و هرگز تکرار هم نخواهد شد زیرا دیگر کمتر عشق ، علاقه و تعصبی هست و‌ در فوتبال امروز فقط پول حرف اول میزند! هرچند که بازیکن هم حق و حقوقی دارد و باید زندگیش تامین مالی داشته باشد اما نباید به این صورت باشد که زیبای های ورزش ، اخلاق ،رسم پهلوانی و همه چیز از بین برود.

ای کاش مسئولان استانی با این همه منابع ،سرمایه و ثروتی که در استان داریم فکری اساسی به حال فوتبال بیمار بوشهر می کردند و به مانند استان اصفهان وکرمان با یک برنامه ریزی خوب و مدیریت صحیح فوتبال استان بوشهر را حمایت جدی میکردند تا هم استعدادهایش از بین نرود و هم شاهد مرگ فوتبالش نباشیم!