خیلی پَسندُومی محمد محبی/ یادداشت:سهیل احیایی

یک ضربه سر و یک فرار سریع به عمق ، پیروزی سپاهان در بازی سخت سیرجان را با همین دو عبارت می شود توصیف کرد؛ دو حرکت سرنوشت ساز با یک فاعل مشترک: محمد محبی.

نزدیک به یک ماه است که فوتبال ایران با ستاره جدیدی آشنا می شود. بازیکنی بلندقامت ، تکنیکی و فرز که شاید سریع تر از مهدی طارمی تبدیل به ستاره و پدیده فوتبال ایران شده است. او درست از بازی دوم تیمش در این فصل و زمانی که با سپاهان به بوشهر برگشته بود نشان داد که چه بازیکن تیغ داری است. اگر چه به نظر می رسید به واسطه سن پایین و شکنندگی طبیعی او سخت بتواند رختکن سنگین سپاهان را تحمل کند.

محبی که بعد از موفقیت در مسابقات لیگ و درخشش مقابل پرسپولیس به اردوی تیم ملی دعوت شد تا سپاهان را صاحب چهارسهمیه در تیم ملی کرده و این تیم به ویروس فیفا دچار نشود.  و در اولین بازی ملی مقابل کامبوج دو گل به ثمر رساند، در دیدار حساس ایران مقابل بحرین نیز به میدان رفت و البته شاید در آن مسابقه آنقدرها هم موفق نبود و منتقدین از این بابت مارک ویلموتس سرمربی تیم ملی را مواخذه کردند که چرا او را به چهره هایی مثل ترابی یا جهانبخش که باتجربه تر هستند ترجیح داده است، اما کمی بعد از فرونشستن گرد و غبار آن مسابقه شکست بار این محبی است که دوباره خودی نشان می دهد.

بازیکنی با قابلیت های متفاوت که شبیه ترین به الگویش مهدی طارمی است. بازیکنی که اگر چه بلندقامت است و بدن قدرتمندی دارد اما به همان اندازه تکنیکی هم هست. اگر گل های امروز سپاهان مقابل گل گهر را مرور کنید این دو توانایی را مشاهده خواهید کرد. روی گل اول پاس او با ضربه سر به سجاد شهباززاده و روی گل دوم فرار و پاس کات بکش به علی قربانی…

او آنقدر خوب هست که امیرقلعه نویی نیز یکسره از او حرف بزند و کشف او را به چشم های تیز خود نسبت بدهد. قلعه نویی در نشست مطبوعاتی سیرجان بادی به غبغب انداخت و گفت من هشت بازی محبی را دیده بودم و مطمئن بودم که به کارمی آید. با این حساب ، او فعلا از سایر مربیان لیگ جلو است؛ چه در صدر جدول و چه بابت اعتباری که از میدان دادن به یک بازیکن جوان و یک استعداد واقعی می گیرد. ملی پوشی که قبلا هم درباره اش نوشته ایم که مشغول تحصیل در رشته مهندسی  است و می خواهد مسیر متفاوتی را در ستارگی طی کند.

بوشهری ها در زبان خود اصطلاحات جذاب و جالبی دارند، امروز تماس های پرتعدادی که تلفن محبی را اشغال کرده بود به یک کلمه ختم می شد:”خیلی پَسندُومی”. چیزی که هر فوتبالدوستی در سراسر ایران در یکماه گذشته آنرا در ذهن گردانده است.